نشانه‌ها و یا علایم نقطه‌گذاری در یک جمله (یا یک متن)

در هنگام صحبت‌کردن گاهأ از حرکات دست، سر، ابرو، چشمها  و دیگر علایم یا اشارات برای ارائه صحیح بیانات و فهماندن دقیق مطلب استفاده می‌شوند. گاهأ طنین صوت بالا، پایین، زیر، بم  و یا بطور کلی صدا بریده و قطع می‌شود.

در هنگام نوشتن نیز بایستی حرکات مذکور به نوعی با مرقوم نمودن علایم  و نشانه‌هایی ارائه شوند، به این علایم یا نشانه‌ها در زبان کوردی  Niqteşanî  می‌گویند. در واقع با استفاده صحیح از این علایم  در هنگام خواندن و نوشتن، آن مطلب برای شنونده براحتی قابل فهم می‌شود.

این علایم از قرار ذیل می‌باشند (اسامی آنان به فارسی  و  کوردی ذکر شده‌اند):

( .)    نقطه  /  niqte

( , )    ویرگول  /  bêhnok

( ; )   نقطه ویرگول  /  niqtebênok

( : )   دو نقطه  /  niqtecot

( … )  سه نقطه  /  sêniqte

( ! )  علامت تعجب، بانگ  /  niqtebang

( ؟ )  علامت سئوال  /  niqtepirs

( – )  خط تیره  /  bendik

(  “ … ” )   گیومه  /  dunîk

(  )   پرانتز  /  kevanok

(  *** )  سه ستاره  /  sê stêrk (sê çîk)